Ο Κώστας με τη φλογέρα του!!!!

Από καιρό ήθελα να γράψω για ένα παλληκάρι του χωριού μας την Εποχή του 1955!!!!

Να γράψω τις παιδικές μου αναμνήσεις που μου έμειναν στο μυαλό μου ,και συντροφεύονται με τη μελωδία της φλογέρας που έπαιζε τις νύχτες με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, ο Κώστας Αγγέλης πάνω στον Προφήτη Ηλία ,στη γνωστή μας τοποθεσία «Χάιδω».

Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, τότε που ήταν όλα αγνά, τότε που παίζαμε όλα τα παιδιά της γειτονιάς κρυφτό και τρέχαμε στα λιβάδια τα βράδια, κυνηγώντας τις κωλοφωτιές (Πυγολαμπίδες) και αφού τις πιάναμε τις τρίβαμε πάνω στα χέρια μας και φωσφόριζαν, μοιάζοντας σαν φαντάσματα τις νύχτες………..

Αντιλαλούσε όλη η γειτονιά, από τα γέλια μας και τις φωνές μας, μέχρι αργά το βράδυ, όταν οι γονείς μας με φωνές και απειλές, μας καλούσαν να γυρίσουμε στα σπίτια μας για να κοιμηθούμε και να φάμε το λιγοστό φαγητό που είχε ξεμείνει……

Ιδρωμένοι , και κουρασμένοι από το παιχνίδι, πίναμε λίγο κρύο νεράκι από το πηγάδι του χωριού, που έφερνε η μάνα μας με τη βαρέλα και αμέσως ξαπλώναμε έξω στην αυλή μας, πάνω στις μεγάλες και χοντρές ψάθες από ρογκόζιο που περίτεχνα έφτιαχναν οι γονείς μας, μαζεύοντας τον ρογκόζιο από τη λίμνη μας, την όμορφη και πεντακάθαρη Παμβώτιδα!!!

Καλοκαίρι, Αύγουστος μήνας κοιτάζαμε ψηλά στον ουρανό, που έλαμπε από αστέρια, εντοπίζαμε κάποιους αστερισμούς και δείχνοντας με το δάχτυλο μας τη θέση του κάναμε όνειρα, ελπίζοντας για λίγα καλά, που θα θέλαμε να μας συμβούν!!!!

Ελπίζαμε για όσα καλά και αγαθά γνωρίζαμε ότι υπάρχουν, αφού δεν είχαμε πάει πουθενά αλλού εκτός από το χωριό και τα Γιάννενα και δεν γνωρίζαμε τι υπάρχει στον κόσμο!!!

Ούτε τηλεόραση, ούτε φυσικά Internet και Τεχνολογίες της Εποχής μας……….

Μεσάνυχτα, τα μάτια αρχίζουν να κλείνουν και ξαφνικά πάλι ηχούσε στα αυτιά μας η γνώριμη για μας φλογέρα………………………

Πάνω στο βουναλάκι στον Προφήτη Ηλία, μαζί με τα κουδούνια των προβάτων, άρχιζε να παίζει  με τη φλογέρα του και πάλι ο Κώστας Αγγέλης ,πότε χαρούμενους σκοπούς και πότε,πότε κάποιο μοιρολόι …….

Τα μάτια μας ανοιχτά, τα αυτιά μας προσηλωμένα στη μελωδία της φλογέρας του Κώστα και τα κουδούνια των προβάτων και χτυπούν ρυθμικά ,εκεί ακίνητοι ,χανόμαστε στο Σύμπαν που έβλεπαν τα ματάκια μας και στα ακούσματα της φλογέρας!!!!!!

Τέλειωνε κάποιο σκοπό και αγωνιούσαμε να ακούσουμε τον επόμενο,με τον φόβο μήπως και σταματήσει να παίζει!!!!

Άρχιζε με τον γνωστό σκοπό «Ο Σκάρος» και πάντα τελείωνε με το Μοιρολόι του………….

Κάποια στιγμή, ακούγονταν μόνο τα κουδουνίσματα των προβάτων και κάποιος Γκιώνης να σπάει με τη φωνή του την σιωπή της νύχτας………………..

Εκεί μας έπαιρνε ο ύπνος ,με την κοιλίτσα μας να γουργουρίζει από την πείνα και τον αντίλαλο της φλογέρας του Κώστα να ηχεί ακόμη στα αυτιά μας….

Νίκος Παπαχρήστος