Η γειτονισσα μου η Τατα Τεα (Αριστεα)το σοκακι χωριζει τις πορτες μας.
Αγαπουσε πολυ την αυλη της,και τα λουλουδια της,θυμαμαι τους μιλουσε και εγω σαν παιδι γελουσα και της ελεγα..
Τατα (θεια) δεν ακουνε τι τους μιλας...ακουνε Αγνη μου απαντουσε και νοιωθουν.
Τωρα κανω το ιδιο κι εγω και παντα θυμαμαι τα λογια της.....
Ουε και αλιμονο αν επεφτε η μπαλα μας οταν παιζαμε στην αυλη της γινοταν χαμος και δεν την ξαναβλεπαμε στα ματια μας ποτε.
Και αν τολμουσε ο θεουλης να ριξει χιονι..η χειροτερη της...οταν θα ελιωνε θα γινοταν η αυλη της χαλια,γι αυτο και η Τατα Τεα επαιρνε ενα φτυαρι μια μεγαλη λεκανη την γεμιζε με χιονι και το μετεφερε στο σοκακι εως να μην υπαρχει ουτε ιχνος στην αυλη.
Μετα επαιρνε την χορταρενια σκουπα και σφουγγαριζε ολη την αυλη...και αν το βραδυ ξανα χιονιζε την επομενη ημερα τα ιδια παλι η Τατα.
Την χαζευα απο το παραθυρι της παλιας μας κουζινας που εβλεπε στην αυλη της.
Την ανοιξη πριν ακομη φτιαξει ο καιρος για να μπορεις να σερμπετωσεις τους εξωτερικους τοιχους η Τατα ξεκινουσε να ασβεστωνει και οταν τελειωνε τους τοιχους ολους, επιανε και ασβεστωνε ολους τους τενεκεδες που χρησιμευανε για γλαστρες...
Η αποκορυφωση ηταν με ενα πινελο να ασβεστωνει γυρω γυρω τις μαυροπλακες στο δαπεδο της αυλης που μοιαζανε μετα σαν κουτακια με μια δαντελα λευκη στην ακρη...
Έτσι καποιος δεν προσεχε και πατουσε στο ασβεστωμενο και οχι στην μεση της πλακας ακουγε τον εξαψαλμο απο την Τατα,και ετοιμοπολεμη με το πινελο στο χερι και τον ασβεστη εβαφε το λερωμενο σημειο και μουρμουριζε οτι εχουν στραβομαρα και δεν βλεπουν που πατανε.
Για να περασουμε απο την αυλη παιζαμε κουτσο!
Αυτη ηταν η Τατα μας,εχει πολλα χρονια που εχει φυγει απο κοντα μας και αυτη η αυλη και το χαμηλο σπιτακι εχουν χορταριασει...τις προαλες το εβγαλα μια φωτο αλλα καλυτερα να κρατησουμε αυτην την ομορφη εικονα στο μυαλο μας....
Την Τατα μας αναμεσα στα αγαπημενα της λουλουδια!!!!!!!!!!!!!
Αγνή Ζάρρα - Κουτσογιαννίδη
Αγνή Ζάρρα - Κουτσογιαννίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου